مواد مغذی مورد نیاز برای بدن بر اساس سن، جنس، اندازه های بدن، فعالیت شخص و شرایط خاص سلامت متفاوت است اگرچه رعایت تنوع و تعادل در انتخاب مواد غذایی منجر به یک رژیم غذایی مطلوب می شود ولی به دلایل شرایط اقلیمی خاص یا بعضی از عادات غذایی ممکن است گروهی جمعیت یا همه افراد یک منطقه مبتلا به کمبود ماده مغذی و عوارض آن شوند. شستشوی خاکهای کشاورزی در اثر سیلاب ها، کشت های متفاوت، استفاده از کودهای نامناسب موجب فقر خاک از نظر مواد مغذی و نهایتاً کمبود در محصولات کشاورزی می شود. نتیجه این کمبودها آن است که جانداران نیز دچار کمبود می شوند و انسان هم که از هر دو منبع گیاهی و حیوانی تغذیه می کند در معرض کمبود قرار می گیرد، در این صورت حتی رعایت اصول غذایی نیز نمی تواند مفید واقع شود.

علاوه بر آن افزایش نیاز به بعضی ریزمغذی ها در دوره هایی خاص مثل دوران جنینی (بارداری)، کودکی، بلوغ، شیردهی و حتی سالمندی موجب می شود که برای حفظ سلامت، ریزمغذیها را بصورت مکمل برای گروههای سنی خاص تجویز نمود. در واقع برای غلبه بر کمبود ریزمغذی ها با توجه به شرایط باید از کارهای متفاوت و ادغام یافته استفاده کرد.

ارتقاء بهداشت عمومی، آب سالم، دفع بهداشتی زباله همزمان با برنامه های انگل زدایی در جواعی که مشکل بهداشت عمومی وجود دارد می تواند در کاهش کمبود ریزمغذی ها اثر بگذارد، آموزش تغذیه و استفاده از توصیه های تغذیه به نحو صحیح اثر قابل ملاحظه ای در پیشگیری از کمبود انواع ریزمغذی ها دارد.

غنی سازی مواد غذایی با ریزمغذی ها نیز یکی از راه هایی است که یک ماده مغذی خاص را می توان به گروهی از جمعیت رساند. غنی سازی نمک با ید و آرد با آهن مثال هایی از غنی سازی هستند.

توجه به اثرات ناگوار کمبود ریزمغذی ها بر سلامت، یادگیری، توانمندی ذهنی و قدرت کسب مهارت های پیچیده قابل تامل است. این کمبودها بصورت گرسنگی پنهان می توانند جوامع را از توانمندی و توسعه باز دارند. 

ويژگيهاي ريزمغذيها (Micronutrients) 

به مقداربسيارجزئي(ميلي گرم واجزاي آن) مورد نياز مي باشند . 

نقش موثر در اعمال حياتي موجود زنده دارند. 

عدم دريافت آنها زندگي فرد و جامعه را در معرض خطرجدي قرار ميدهد. 

اثرات كمبود ريزمغذي ها

1. بهداشتي

2. اقتصادي

3. رواني

4. فرهنگي – اجتماعي

5. فيزيكي 

فوايد اجتماعي اقتصادي بهبود وضعيت ريزمغذي ها

1. بهبود وضعيت سلامتي و افزايش ظرفيت كاري

2. بهبود وضعيت آموزشي

3. كاهش هزينه مراقبتهاي بهداشتي

4. ارتقا كيفيت زندگي